کد مطلب:120982 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:392

گنجینه کتابخانه » اهل بیت » امام حسن (ع)

تسامح نبود

برخی از مستشرقان كه در مطالعات خویش، به ژرفای مطالب و همه ی جوانب نمی اندیشند، از مقدمه هایی سست، به نتایجی به نظر خود، محكم می رسند و دچار ذوق زدگی می شوند.

عده ایی از همین دسته، براساس همین مطالعات سطحی و



[ صفحه 19]



بر اثر بی اطلاعی گمان برده اند كه امام حسن- درود خدا بر او- در جنگ با معاویه، سستی كرده است و گرنه با پشتكار بیشتر، پیروز می شد!

اینان اگر با ژرف نگری، متون اصلی تاریخهای مسلم آندوره را مطالعه می كردند، و همه ی جوانب امر را در نظر می گرفتند، هرگز به نتیجه یی چنین یاوه نمی رسیدند، چرا كه امام، به شهادت تاریخ، ایام سازندگی زندگی خویش را سرافرازانه در ركاب پدر، در جنگ جمل و صفین و غیر آن گذراند و هماره شجاعانه تا تیغرس دشمن، شمشیر زد و پیش رفت و پیروز بازگشت...

پس امام حسن (ع) از جنگ نمی هراسید، او خود مردم را به جنگ با معاویه ترغیب كرد...اما صلح او در آن شرایط ویژه، علاوه بر آنكه از جهت سیاست داخلی و حفظ خون شیعیان و مصالح داخلی اسلام لازم می نمود، از نظر سیاست خارجی اسلام نیز، یك دوراندیشی عمیق و حیرت آور بود، چرا كه در همان ایام، امپراطوری روم شرقی كه- پیشتر بارها ضربت های سنگینی از اسلام چشید-، در صدد تلافی و در كمین بود تا در فرصتی مساعد، انتقام بگیرد.

به هنگامی كه سپاه امام و معاویه رویاروی هم، صف بستند، آنان هم مقدمات حمله یی ناگهانی را فراهم آوردند و اگر امام به جنگ ادامه می دادند، ممكن بود، ضربتی سخت به پیكر اسلام وارد آید، اما چون امام صلح كرد، نتوانستند



[ صفحه 20]



كاری از پیش ببرند [1] .

---

[1] تاريخ يعقوبي ج 2 ص 206.